บทที่ 105

แอนนาเพิ่งลงไปไม่กี่ก้าวเมื่อมีคนวิ่งออกมาจากข้างหลังเธอและเอามือทั้งสองข้างปิดตาเธอ

ด้วยกลิ่นที่คุ้นเคยและสดชื่น เสียงของผู้ชายที่เปลี่ยนไปพูดขึ้นโดยเจตนา “ทายสิว่าฉันเป็นใคร!”

“บ้าเอ้ย เป็นเกมแบบเด็กๆ ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร แค่มองที่เท้าของคุณ” แอนนาคิดในใจ ยกเว้น "เด็กหนุ่ม" เจสัน ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ